Komu bije dzwon czyli wracam na pełen dystans Zimowych Górskich Biegów w Falenicy

O tym, że Zimowe Górskie Biegi w Falenicy to zawody, które darzę szczególną sympatią wielokrotnie pisałam. To tu debiutowałam, tu mam blisko na start, tej trasy nienawidzę i kocham ją zarazem. Miłość trudna, ale przez to dająca satysfakcję przez duże eS. 

Niniejszym rozpoczynam szósty cykl tych zawodów. Trzeci raz wracam na pełen dystans, czyli na trzy pętle po falenickiej wydmie (tj. 10 km z przewyższeniem 255 metrów). Dotychczasowa życiówka wynosi równo 60 minut i jest z 24.01.2015 roku, niestety cel, który wówczas sobie postawiłam - zdążyć na metę przed dzwonami, nie został osiągnięty. Challenge na ten rok accepted!

Bieg I, 20 stycznia

Okoliczności przyrody piękne. Las pokryty sporą warstwą śniegu. Trasa przebieżna, choć miejscami zorana butami biegaczy aż po piach. Temperatura około zera. W trakcie biegu zaczął padać śnieg.

Pętla pierwsza w tempie 6'15"

Nie spóźniłam się na start. To duży sukces, bo kilka razy zdarzało mi się zagadać i przegapić godzinę mojej tury. Już w okolicy drugiego podbiegu ustawiłam się w stawce z ludkami biegającymi moim tempem. Wcześniej próbował się ze mną bawić w berka radościański biegacz Jacek, ale duch rywalizacji i zabawy jest u mnie połączony z rozsądkiem i nie zamierzałam go gonić. Zostałam wśród "swoich". Rzuciła mi się w oko Rudowłosa i jej postanowiłam towarzyszyć. Co kolejny podbieg, a jej oddech był coraz to cięższy, więc nie zdziwiło mnie zbytnio, że w końcu zostawiłam ją w tyle. 

Zaczęłam więc gonić znajomego z wybiegań MPK. Komfort biegu zostawiłam na linii startu, więc po dwóch kilometrach zaczęłam zajmować głowę czymś innym niż bieganiem, bo łatwo nie było płucom. Nogi rwały do przodu, a oddech nie nadążał. Rozpoczęłam rozkminki. Na horyzoncie była biegaczka, którą znam, ale nie byłam w stanie przypomnieć sobie jej imienia i nazwiska. To drugie dość szybko wpadło do głowy, ale imię... "Jak ona ma na imię! 'Tak minął mi szósty i siódmy podbieg aż po zbieg w okolicy mety. Tam przypomniałam sobie! 

Pętla druga w tempie 6'16"

Na zawrotce kibicujące Otwockie Biegaczki: Asia i Go oraz niezależnie nawołujący do trzymania tempa Piotr (znajomy z bno) dodali mi pary. Czas pierwszego okrążenia również motywował, aby nie umrzeć po drodze tylko... Głowę zajęłam rozmyślaniem nad akuratnie oglądanym serialem i czas mijał. Zaczął padać śnieg. Zrobiło się bardzo romantiko. Wydawało mi się, że zwolniłam, ale od połowy dystansu, gdy przerzedziło się na trasie zaczęłam wyprzedzać. Zdarzali się jeszcze biegacze z kolejnej tury, którzy lekką nogą mijali zasapaną mnie z pytaniem "Zmęczyłaś się?". "Eeee, trochę" - odparłam, a na odchodne usłyszałam, że "biegaczki mają fajne pupy". Też mi nowina...

fot. Asia Kabala

Na szczycie wydmy szalony doping Dziewczyn i Piotra, których obecność wykorzystałam do oddania rękawiczek. Fajnie mi było, że są, że wołają. Jak to pomaga!!

Pętla trzecia w 19'16.7 (tempo 6'03")

Ufff, czas nie jest zły. Teraz dzida do mety. Na pierwszym podbiegu szybka wymiana uprzejmości z biegaczką, która tak jak ja ma buffa z Łemko 2017, a potem to już niewiele pamiętam... Śnieg padał coraz intensywniej, a mnie wzięło na śpiewanie:

Mały miś, do lasu bał się iść, 

Ze strachu drżał jak liść, pluszowy miiiiśśśś.

Ciemny las, tam wilki zjedzą nas,

Wracajmy bracia wraz, dopóki czaaaaaas!

Nie bój się wilki nie zjedzą cię! 

Będziemy bronić się, nie damy siiiięęęę! 

Śmiało w przód, po słodki, wonny miód, 

Jagody, istny cud, użyjem w bróóóód!

Na ostatnich podbiegach wyprzedzałam Pana w Czerni, sapię już niemiłosiernie, oddaję zdobytą lokatę na zbiegach, potem znowu go mijam - wygląda świeżo jak skowronek. Za trzecim razem nie wytrzymałam i zagaduję "Niektórzy to się wcale nie męczą", odpowiedź "Taaa, nie męczą" tonem "co Ty wiesz o zabijaniu" upewnia mnie, że nie tylko ja ocieram się o umieranie - to budujące w sumie...

Na ostatnim podbiegu znowu są Dziewczyny (Piotra już chyba nie było), z dala słyszę, że kibicują, wyprzedzam znowu Pana w Czerni i kilku innych, zaczynam zbieg. "Ren, super! Przyspieszasz! Biegniemy za Tobą!". Doganiam dziewczynę w białej koszulce i gnam do mety. Mijam kolejne osoby. Nachodzi mnie "podwójny oddech" (tzw. biegowy wyrzyg), ale kaszlę i opanowuję doprowadzone do tego stanu płuca i przeponę. Czuję kogoś za sobą, ale nie pozwalam się wyprzedzić. Wbiegam na metę i... przypominam sobie, że nie słyszałam dzwonów z aleksandrowskiego kościoła!!! Jest już 12:01, więc teoretycznie już powinny były bić... Cieszy również czas, jaki wykręciłam, bo z życiówki urwałam blisko minutę! Rok temu walczyłam o zejście poniżej 20 minut na pętli, a teraz przychodzi to z lekkością. Cudownie się zmęczyć, fantastycznie wypracować sobie dobry czas! Tylko wyjście poza komfort daje progres.

Moje wyniki:

Czas: 59'05"

Lokata 280/341 (82% stawki)

Bieg II, 3 lutego
Falenicki standardzik - o mały włos, a nie spóźniłam się na start. W biegu zrzuciłam z siebie kurtkę, rzuciłam na najbliższe drzewo (taki tam zwyczaj) i pognałam za tłumem na pierwszy podbieg.

Pętla pierwsza w tempie 6'09"
Nie wystartowałam ostatnia, bo mijając mnie znajomy biegacz zaproponował zabawę w berka. Z góry podziękowałam za ganianie (nie moja liga), znalazłam jednak na podorędziu godnego zastępcę - Zenka, który akuratnie biegł z boku. Gdy po drugim zbiegu Zenek był nadal blisko, wystraszyłam się, bo znam swoje miejsce w biegowym szeregu i przy takim towarzyszu, wiedziałam, że jestem "nie tu" w stawce. Zenek uspokoił mnie, kazał biec swoje i tak noga za nogą zrobiliśmy razem prawie półtora kółka.

Pętla druga w tempie 6'10"

Gdy już zostałam sama, zaczęłam wypatrywać pleców Aśki, którą po dzwonach gonię w tym cyklu. Ku własnemu zaskoczeniu czułam się dobrze, biegłam dość dynamicznie i nie umierałam.

Pętla trzecia w 5'58" (czas 18:56.1)
Na mecie czekała na mnie życiówka (na dystansie i na jednej pętli), a także Otwockie Biegaczki i Ava. W sumie nic dziwnego, że ostatnia pętla wyszła rekordowo, bo dostałam nań osobiste klapsowe błogosławieństwo Trenera - nie mogła być inaczej.

Moje wyniki:

Czas: 57'33"
Lokata 395/469 (84% stawki)

Bieg III, 27 lutego

Tym razem bieg upłynął mi bardzo szybko. Pętla pierwsza w tempie 6'06", znowu na początku chwila z Zenkiem. Po drugim podbiegu drugiego okrążenia zaczęłam wypatrywać Trenera, który zapętla mnie i dopinguje uściskiem w przelocie. 

A potem to już w górki, pętla druga w tempie 6'06" i kolejna w 6'00" (czas 18:44.5), co oznacza ni mniej nie więcej, że znowu życiówka na dystansie i na pętli.

Moje wyniki:

Czas: 56'48"
Lokata 286/356 (80% stawki)

Cykl kończę zadowolona, bo widać progres. Ostatni bieg nie liczy się do klasyfikacji, więc można już podsumowywać. Na każdym biegu czas poprawiony o około minutę, szybciej pokonuję też pętle. W stawce plasuję się daleko, ale poprawkę trzeba wziąć na to, że to mocno obsadzone zawody. Falenica jest kultowa i bez niej zima mazowieckich biegaczy się nie liczy. Do swojego koszyczka dodam tylko, że tak jak kiedyś biegałam wśród 60-70latków, tak teraz wokoło na trasie rówieśnicy.

Lokata open 308/361 (85% stawki)

Lokata open kobiet 62/96 (65% stawki)

Lokata kat. K40 21/34 (61% stawki)

Kolejne starty w ramach cyklu:

Finał, 10 marca